Müziğin insanı halden hale sokması nasıl oluyorsa?
Bir halde iken bir müzik dinlemek,
O halden müziğin haline geçmek,
Müziğin başarısı mı?
Ben öyle istediğim için mi öyle oluyor?
Ederlezi. Acaba nasıl bir acıyı –yoksa sevdayı mı- anlatıyor?
İnsan her dili bilmek istemiyor. Bazı şarkıların dilini bilmek onu bozacak sanki. Bunu besteci mi yapıyor, yoksa dilin, enstrümanın ustalığı mı?
Estetik, muhtemelen bu sorunlarla çok uğraşmıştır. Sonuç ne çıkmıştır bilmem. Aklım diyor ki; muhtemelen hepsinin toplamı hatta hepsinin toplamından fazlası olabilecek en iyi bir araya gelme çıkmalı.
Ve lakin etnik müziğe âşık olan ben için bir şarkıyı şarkı yapan, bütün bileşenlerini en iyi şekilde bir araya getiren o topluluğun biriktirdiği kültürmüş gibi geliyor. Enstrümanı, besteciyi, söz yazarını ve tabi dili yaratan o kültür. Acıyla, sevgiyle, varlıkla, yoklukla, sevinçle bilmem başka bir sürü şeyle yaratılan toplum kültürü.
Herhalde tam da bu yüzden, pop denen müzikler az yaşıyorlar. Çünkü birikmiş bir kültür altyapısı yok. Yapay olarak oluşturulmakta ve tersten gidilip -notaların büyülü gücü kullanılarak- etrafına bir kültür (pop kültür) inşa edilmek istenmektedir. Açıkçası başarılı da olunuyor gibi.
Müziğin halden hale sokması her zaman iyi olmayabilir demek ki. Dinlediğimiz müzikle girdiğimiz halin bizi nereye götürebileceğine dikkat etmek lazım.
Ya da dikkat etme. İçinde bulunduğun halden memnun değilsen bir şarkı dinle. Halin değişir, belki daha iyi olursun. Kendini notaların büyülü gücüne bırak. Bakalım başına ne iş gelir.
DEST