‘crockett , seni unutmadım ve senin uğramanı bekledim…

çünkü seni arasam da cevap vermiyorsun telefonuna…

yazını okudum , çok beğendim , duygulandım ve de çok onurlandım.

bu yolculuğu unutmam mümkün değil.

ben o gün çok ayrı iki acı çekiyordum… iki insan kaybetmiştim…

acımı anlatamıyordum.

bağırmak istiyordum… bir aç çocuğun dünyaya sesini duyurmak istemesi gibi…

ama sen bana bilmeden yardımcı oluyordun ve ben sana sığınmıştım… arkada ağlıyordum… çok acıydı benim için bu yolculuk…

sana çok teşekkür ederim…

görüşemesek de sen benim o acı günümün kahramanısın dostum istesen de istemesen de…’

‘MARİ’