+ şimdi uyusam bence, bunları düşünmenin ne vakti ne de sırası ..
+uyusam mı acaba?
+ başım çatlıyor..
– çok uyumaktandır, yuh ya nasıl bu kadar uyuyabiliyorsun?
+ ne düşünüyorsun?
– ne zaman?
+ genelde?
– ne bileyim, saçma sapan sorular sorup durma da hadi kahvaltını yap, akşam yemeği yesek daha doğru tabi..
+ acıkmadım..
– acıkmazsın tabi, sabahtan akşama kadar yorulmuyorsun ki sürekli uyuyorsun !
+ düşünür müsün?
– neyi ya? sabahtan beri aynı şeyi söyleyip duruyorsun?
+ kaçar mısın?
– neyden?
+ mesela .. anlatmaya kalkarsam uzayacak.. sonra anlaşamayacağız.
+ uyusam ya ben biraz daha?
– yok artık, bir psikoloğa falan götürelim seni hem bak artık ayıp da değil herkes rahat rahat gidiyor..
+ biraz tek başıma kalsam ya?
– hep tek başınasın zaten. evden çıkmıyorsun ki. komşular senin kim olduğunu bile bilmiyor. tanımıyorlar seni. biraz insanlarla içiçe ol, sosyal ol. gerçekten yobazsın.
+ ne kadar sıklıkla düşünürsün?
– neyi be neyi sabahtan beridir aynı şeyi söylüyorsun? düşünüyorum tabi kafasız mıyım ben? sabahtan akşama kadar bir tek sen düşünüyordun di mi? sen kurtaracaksın bu dünyayı.. somali’ye bak açlık var açlık.. ya senin yediğin önünde yemediğin arkanda. bir derdin yok.. rahat batıyorsanakesinlikle.
+ uyuyup düşüneceğim ben biraz..
– düşün düşün boktur işin diyorum ve ben çıkıyorum bu evden sıkıcısın. rahatsızsın.. aman kıymetli poponu yerden kaldırma. sabahtan akşama kadar düşünme ayaklarına uyu tamam mı? senden bir olay olmaz..
– ben gidiyorum..
‘İSMİM BU’