Zaman, tahayyülün renksiz meyvası
Hayatın bitmeyen raksında keder;
Mes’ut rüyaların saf rayihası;
Uykuda çimlenen ilk düşünceler.
Günahsız arzular, şekilsiz zaman;
Bir rüya gülüşü, içli ve sade;
Yükselir ansızın dal uçlarından,
Bulutsuz rüyalar şekillenince.
Çılgın rüyalardan dökülen billur.
Mevsimi dallardan içen mavilik,
Bir cennet meyvası dallarda huzur;
Meçhul masallardan kalan renksizlik.
EDİP CANSEVER
(İlk Şiiri, 1944..)
(Alıntı : PAPİRÜS Aylık Dergi, Sayı : 2, Temmuz 1966..)
