”bütün yalnızlıklarınızın ilenci
korusun çoğulluklarınızı
cinnet koyun erdemin adını
maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın
hepiniz mezarısınız kendinizin..”
NİLGÜN MARMARA
Ayraç
Kendini ayırdığı sayfanın en ölümcül anlamında arayan
masanın kırık tahtasından tereddütsüz içeri sızan
karanlığını cesurca yalnızlığında saklayan bir ayraç..
kıl..
tüy..
lavabo pisliği dünyanın,
‘neresinden dönsen kar’ olan buğulu yaşamında
kararlılıkla soluğunu kestiğin o an, tüm vaşaklar dünyaya saldırdı,
ardından..
kitabın senin ayırdığın kısmında
durup durup bakıyoruz o ipekten urgana..
ve hala tom çalıyor ”dead and lovely”..
‘Delirmek’
