GEORGES IZAMBARD’A..
Charleville , 13 Mayıs 1871..
Sayın Bay ,
İşte yine öğretmensiniz.. kendimizi topluma feda etmeliyiz , demiştiniz bana ; öğretim kurulunda yer alıyorsunuz : herkesin gittiği yoldan gidiyorsunuz.. – ben de kendi ilkemi izliyorum : hayasızca kendime baktırıyorum ; okulun eski budalalarını bulup ortaya çıkartıyorum : hareket olarak , söz olarak , kafadan uydurabileceğim ne kadar aptalca , pis ve kötü şey varsa hepsini kendilerine sunuyorum : bunun karşılığını bira ve şarap olarak ödüyorlar bana.. ‘stat mater dolorosa , dum pendet filius..’ – kendimi topluma feda ediyorum , doğru , – ve haklıyım.. – siz de haklısınız , şimdilik.. gerçekte , kendi ilkenize göre öznel şiirden başka bir şey görmüyorsunuz : üniversite yemliğine – bağışlayın – yeniden kavuşmakta direnmeniz bunu kanıtlıyor.. ama sonunda gene , hiçbir şey yapmak istemediği için hiçbir yapmamış olan bir doygun olarak bulacaksınız kendinizi.. o öznel şiirinizin her zaman korkunç tatsız bir şey olacağının sözünü etmek de gereksiz.. sanırım , bir gün , – başkaları da aynı şeyi düşünüyorlar – ilkenize nesnel şiirin girdiğini de göreceğim.. sizin olacağınızdan daha içtenlikli göreceğim bunu.. – bir emekçi olacağım : çılgınca öfkeler , beni , şimdi size bu mektubu yazarken hala nice işçinin öldüğü Paris savaşına doğru iterken , beni burada tutan düşünce bu.. şimdi hiçbir zaman çalışmam , asla ; grevdeyim..
Şimdilerde olabildiğince sefihleşiyorum.. neden mi.. şair olmak istiyorum ve görülmezi gören kahin olmaya çalışıyorum : siz hiç anlamayacaksınız bunu ve ben de size anlatmayı aşağı yukarı beceremem.. bütün duyuların karıştırılmasıyla , düzenlerinin bozulmasıyla bilinmeze ulaşmak söz konusu.. acılar çok büyük , ama güçlü olmak , şair doğmak gerek ve kendimi şair olarak görüyorum.. bu hiç de benim suçum değil.. ‘düşünüyorum’ demek yanlış bir şey.. ‘beni düşünüyorlar’ demeli..
Sözcük oyunumu bağışlayın..
BEN bir başkasıdır.. kendini keman olarak duyumsayan oduna yazık.. hiç bilmedikleri konularda tartışan bilinçsiz insanları küçümsüyorum..
Siz benim için bir öğretmen değilsiniz.. size bir şiir gönderiyorum : taşlama mı diyeceksiniz bakalım buna.. yoksa şiir mi.. yine de düşlem.. – ama rica ediyorum , altını kalemle çizin , ne de fazlaca akılla :
İŞKENCE EDİLEN YÜREK.. (Le Coeur Supplicié..)
Kederli yüreğim salya-sümük güvertede ,
Yüreğim asker sigarasıyla izmarit dolu :
Çorba artıklarını fırlatırlar oraya bile ,
Kederli yüreğim salya-sümük güvertede :
Bir küfür tufanı eratın ağzında bilmece
Gülerler durmadan kahkahaları sulu mu sulu..
Kederli yüreğim salya-sümük güvertede ,
Yüreğim asker sigarasıyla izmarit dolu..
Maslahatlar alesta kalıp çekmeye hazır
Baştan çıkarır yüreğimi küfür hazretleri..
Dümende dalga geçerler tepeden tırnağa hınzır ,
Maslahatlar alesta kalkıp çekmeye hazır..
Ey büyüleyici dalgalar o sayenizde paklanır ,
Alın yüreğimi yıkayın , bilsin temizliği..
Maslahatlar alesta kalıp çekmeye hazır ,
Baştan çıkarır yüreğimi küfür hazretleri..
Küfürleri bitip tütünleri de tükenince
Ne yapacağım ben , ey çalınmış yüreğim..
Hıçkırık olacaklar hepsi meyhane türkülerinde
Küfürleri bitip tütünleri de tükenince ,
Bir meydan savaşı başlayacak zavallı midemde
Yüreğim örselenmiş dalım kırılmışsa benim..
Küfürleri bitip tütünleri de tükenince
Ne yapacağım ben , ey çalınmış yüreğim..’
‘hiç de anlamsız değil bu..
Adresim : Bay Deverriére eliyle A.R.
Yürekten Selam..’
ARTHUR RIMBAUD..
‘BEN BİR BAŞKASIDIR , Bütün Düzyazı Şiirleri..’ , ARTHUR RIMBAUD , Çeviri : ÖZDEMİR İNCE , GENDAŞ Yayınları , Şubat 1999 , 264 Sayfa..
