ÖFKE AĞIDI..
dövün çocuklarınızı suçsuz
erken tanısınlar cezayı
cezaların suçlardan çok olduğu dünyada
dövün çocuklarınızı
atlar gibi gözlüğe alıştırın
gözleri göklerden genişse
almadan vermeyi öğrenmişlerse
vurun ellerine ellerine
candan özge değer var mı..
vatan nedir..
dostluk yenilir içilir mi..
sevgi neye yarar sevgi..
GÜLTEN AKIN
AVLU..
avlu bir çığlıkla tamamlandı
sanki eksikli kalırdı o çığlık olmasa
uzun buzdan sarkıtlar biçiminde
dondu çığlık..
dondu çığlık
lacivert resimler çizerek üstümüze
– ana o çığlığı nereden buldun..
düşündü nöbetçi , sirenlerden mi
martılardan belki
ama nerde deniz.. deniz olmalı ki
üstümüzde mavisi kesilmiş soğuk gökyüzü
altımızda
altımızda yanımızda ve her yerimizde
avlu..
avlu , o yedi günün birinde
toplaşıp toplaşıp dağıldığımız
yaşayan parçamız oldu..
avlu
kulübeler ve dikenli teller
pembe ve çatık nöbetçi
kalan altı günde birikir mi
kurşuni damdaki deprem öncesi sessizliği
o çığlık olmasa yarım kalacaktı sanki,
üstümüze doğrultmaya tüfekler
mekanizma sesleri
geldi bütünledi
çelenkti o , kara gövdesiyle devindi avluda
dokusunda ilenç çiçekleri
önünde durdukça her bir ananın
büyüdü
öyle ki
onu kim görse dağ derdi
şimdi biz
yani biz analar
artık o avluya nasıl sığarız..
GÜLTEN AKIN
‘Ağıtlar ve Türküler (1972-1983) Toplu Şiirler – 2’ , GÜLTEN AKIN , Yapı Kredi Yayınları , Ekim 2004..
