‘senin ruh halin sağlıklı değil..’

‘senin ruh halin sağlıklı değil..’

günlerdir bir şeyler yazmak istiyorum , yazamıyorum.. canım öyle sıkkın , öyle sıkkın ki.. zaman zaman patlamalara dönüşüyor içimdeki sıkıntı.. her şey , herkes üzerime üzerime geliyor.. sanki dünyadaki tüm kötülüklerin , aksaklıkların sebebi benmişim gibi.. herkes dünyanın merkezine kendisini koymuş.. herkes çemberin içinde ve herkes bir de üstüne üstlük çemberin merkezi sanıyor kendisini.. bir ben dışında kalmışım..

dün doruk noktasına vardı bu sıkıntı , bezginlik.. kendimden tiksindim artık.. ben de hata.. nefes almaya çalışmak , nefes almaya çabalamak , bunda diretmek salaklık gibi geldi bana..

kafama mermi gibi çakılan iki cümle kendimden tiksindirdi bu pislik , saçma sapan dünyada nefes almaya çabaladığım için…. kendime son noktayı koydurdu..

birinci cümle beynime isabet etti ikincisi kalbime..

‘adam değilsin..’

‘senin ruh halin sağlıklı değil..’

yedim bu mermileri kalbime ve beynime.. bir süre yığıldım kaldım.. düşünmeye , algılamaya çalıştım.. bu cümlelere hayatım boyunca kaç kere muhatap olmuşumdur diye düşündüm.. ama söyleyene göre etkisini değiştiriyor işte.. kimisi tabanca mermisi gibi , kimisi tank mermisi gibi , kimisi tonlarca ağırlığındaki uçak mermileri gibi..

ben artık en ağırını , en acısını yemişim ki o kulakları sağır edici patlama ertesi sessizlikten sonra fırladım hem kafamı hem kalbimi söktüm attım.. kalpsiz ve içi boş bir kafayla boş boş , alık alık ineklerin trenlere baktığı gibi hayata ve insanlara bakmak en güzel şeydir diye düşündüm..

koştum en yakın pis bir çöplüğe beynimi attım kediler ziyafet çeksin diye.. çarşıdaki en yakın umumi tuvalete de kalbimi attım , sifonu da çekmedim.. layık oldukları yerler oralardır diye düşündüm.. bana şu ana kadar en çok acı çektiren iki boktan organım.. intikam mıydı.. kurtuluş muydu.. bilmiyorum..

yakınlarda izlediğim bir hollywood filminde de ruhlarını taşımaktan acı çeken ya da yorulan insanların ruhlarını vücutlarından bir makineyle çıkarıp insanlar için bunları diledikleri süre kadar saklayan bir ruh bankasını anlatan bir film izlemiştim.. sanırım adı ‘cold souls’ filandı.. senaryo belli yerlerde tökezliyordu ama anlatmak istediğini anlatıyordu.. paul giametti’nin oyunculuğu filmin tökezleyen yerlerini kurtarıyordu.. filmde devreye her sektörde olduğu gibi mafya giriyordu.. ruh mafyası bu bankadan ruhları çalıp başka kişilere satıyordu.. aynı zamanda ruh mafyası para karşılığı satın aldığı şair , sanatçı gibi insanların ruhlarını paul giametti’nin ruhunu saklattığı ruh bankasına satıyordu.. doğal olarak hollywood yapımı film olduğundan dünyadaki tüm kötülüklerin başları hala ruslar olduğundan ‘ruh mafyası’ da bir ‘rus mafyasıydı’ yine.. güzel uyumlu oluyor işte : ruh mafyası – rus mafyası.. güzelim senaryoya ezeli ve ebedi düşman olarak yine rusları koyarak filmi rezil ediyorlar ama izlenilecek bir film tavsiye ederim..

ben de bu filmdekinden daha fazlasını yaptım kalbimi ve beynimi layık oldukları yerlere gönderdim.. dünden bu yana biraz hafiflemiş gibiyim.. bakalım yan etkileri ne olacak.. gerçi yemişim yan etkisini , varlıkları yeterince hayatımı katlediyordu zaten..