RACHEL CORRIE 1979 yılında ABD’de Washington’a bağlı Olympia kentinden doğdu.. Eğitimini bir devlet okulunda sürdüren CORRIE mezuniyetinden sonra yazar ve oyuncu olmak istiyordu..
RACHEL CORRIE eğitimine devam ettiği sıralarda dünyada , çevresinde olanlara duyarsız kalmıyor , aktif biçimde küresel , sosyal problemlerle ilgileniyor , etkinliklere katılıyordu.. Olympia Adalet ve Barış Hareketi’nin de bir üyesiydi..
Başını çevirip bana ne diyebileceği sorunları , çatışmaları , sefaleti , savaşları görmezden gelmedi , devamlı surette ezilenlerin yanında oldu..
Dünyanın diğer ucundan kalkıp Filistin’e geldi.. Filistin’de evleri İsrail buldozerleri tarafından yıkılan insanların , keksin nişancılarca vurulan çocukların yanında yer aldı.. İsrail buldozerlerine karşı kendisini siper eden RACHEL CORRIE dünyanın görmezden geldiği Filistin’de yaşanan drama sessiz kalmadı.. Açlığın , sefaletin kol gezdiği , barınma hakkının bile buldozerlerce yok edildiği ve yaşama hakkının yok sayıldığı her gün çocukların keskin nişancılarca vurulduğu Filistin’de RACHEL CORRIE tüm yaşanan bu acımasızlıklara karşı durdu ve elinden geldiğince dünyaya bu küçük ülkede yaşananları duyurmaya çalıştı..
Ancak 16 Mart 2003 günü Gazze’deki Refah Mülteci Kampı’ndaki bir doktorun evini yıkmak için gelen buldozerin karşısında durduğunda , buldozeri kullanan canavarın bu kadar soysuzlaşacağını düşünmemişti..
İsrailli buldozer sürücüsü psikopat 10 tonluk buldozeriyle , elinde sadece bir pankart olan RACHEL CORRIE’nin üzerine sürüp RACHEL’in o yiğit güzel insanın üzerinden iki kere geçerek RACHEL’i katlederek yok edeceğini sandı.. RACHEL’i arkadaşları hemen hastaneye götürdü ama tüm müdahalelere rağmen RACHEL kurtarılamadı..
RACHEL CORRIE de , CARLO GIULIANI gibi 23 yaşındaydı..
İnsanlık onurunun , vicdanının sesi olan RACHEL CORRIE korunaklı , sıcacık , konforlu evinden , binlerce kilometre uzaktaki ABD’den kalkıp açlığın , soğuğun , katliamların sürdüğü bu ülkeye koşarak gelmiş ve hiç korkmadan dimdik canavar buldozerlerin önünde vücudunu çekinmeden siper etti..
Yazılacak , söylenecek çok şey var ama sadece ve sadece yazıp konuşacağız ve tüm dünya bir araya gelsek RACHEL CORRIE kadar güzel , cesur bir yüreğe sahip olamayacağız..
RACHEL CORRIE’nin yazdıklarını , onun için yazılmış bence en güzel şiir olan KAMİL EŞFAK BERKİ’nin ‘RACHEL CORRIE’ şiirini ve onun için bestelenen ALMORA grubundan ‘RÜZGARIN KIZI’ şarkısını müzik kutumuzdan dinleyerek yüzümüzü yere çevirerek utancımızı , hiçliğimizi gizleyelim.. Bu kadar yüreksiz olduğumuz için utanalım ve RACHEL CORRIE’den özür dileyelim ama ne fayda..
Crockett..
‘..Dün iki küçük çocuğunun ellerinden tutmuş olarak tankların ve bir nişancı kulesinin, buldozerlerin ve jiplerin önünde evini terk eden bir babayı seyrettim. Hepsinin birden vurulacaklarından endişe ettiğim için tankla onların arasında durdum. Bu her gün oluyor ancak bu babanın iki çocuğuyla öyle aşırı üzgün bir halde yürüyüp çıkışları beni çok etkiledi..’ – RACHEL CORRIE , 27.02.2003 tarihli mektubundan..
‘Biz başka çocuklar için endişe duyan çocuklarız..’
RACHEL CORRIE
RACHEL CORRIE
Yeni çocuklar gelecek
Dönüp geriye bakacaklar
Rachel Corrie’yi görecekler
Anne, bana Rachel’i anlat diyecekler
Anne ‘şey’ diyecek : ‘şey tatlım , biz babanla…’ diyecek
Çocuk , annesini süzecek…
Ve çocuk , diyecek :
-anne Rachel yaşıyor!..
Ben , Rachel’i bildim anne
Ben , Rachel’i sevdim anne
Rachel’in güzelliğini bir bilsen !..
Rachel’in bir yolun tam ortasında durduğunu bir bilsen !..
Ben çağrılıyorum anne
Bana içimde bir ses oluyor anne
BABA !.. İNSAN İNSANIN KURDUDUR DERDİN
İNSAN İNSANIN YURDUDUR DİYEBİLİRDİN BABA !..
Baba! İçimden bana bir çağrı oluyor
Kulak veriyorum insanın izzeti adına
Aşk işte böyle bir şey , sade ve yüce
Benzer Rachel’in yaptığı sürprize
RACHEL GEÇMİŞTE DEĞİL GELECEKTE KALDI
AŞKIN VE BARIŞIN DEĞERİNİ BİLECEKLERE
Aşkta hile olmaz dedi Rachel
Kanı toprağa aktı , çıktı Tanrı katına
O sütsüz ninnisiz nereye? demedi
Bir ruh annesi oldu Gazzeli çocuklara
Baba !.. Tanrı Ağacı bir yemiş daha verdi !..
Rachel elma dişlemeyi severdi
Büyüdü büyüdü büyüdü !…
Bir insan suyu kaldı buldozerle toprak arasında…
Varsın her şey geçsin anne !..
Toprakta bir kahraman kaldı…
Rachel şöyle yazmış ailesine , arkadaşlarına :
-gidip okyanusu görmeye hakkım var
Soluk soluğa çöllere koştu Rachel
Herkes için bir ölüm öldü Rachel
O’NDA
FAZLALIKLARINDAN KURTULMUŞLARIN BAKIŞI VAR
Dikildi işte yolun ortasında
Rüzgarları solduranların karşısına !..
Dikildi işte
Anne ! çekilmedi Rachel
ANNE ! BİR ZULME KARŞI DURMUŞ OLAN
BÜTÜN ZALİMLERE KARŞI DURMUŞ OLUR…
-şey tatlım biz babanla bu akşam restorana !..
Gidin anne ! toprakta bir porsiyon kahraman kaldı
RACHEL CORRIE GELECEKTE KALDI…
Kamil Eşfak Berki
“bu sabahtan sonra kendimi çok daha iyi hissediyorum. oturup uzun uzun, ne kadar büyük kötülüklere muktedir olduğumuzu ilk elden keşfedişimin verdiği düş kırıklığı üstüne yazdım. oysa en ağır koşullarda bile insan kalabilme gücü ve yeteneğini keşfetmekte olduğumu da yazmalıydım, ki bunu daha önce bilmezdim. GALİBA ASLOLAN, ONUR…” – RACHEL CORRIE
‘çoğumuz hatta aslında hiçbirimiz, bu kadar duyarlılığa ve cesarete sahip olmadık. içimizde hissettiğimiz acının peşinden gitmedik. durduk. sonuçlarına katlanamazdık çünkü. televizyondan seyretmesi daha kolaydı. gazetelerden okumak da öyle. oturduğumuz yerden bir şeyler karaladık en fazla. öfkelendik, kaleme/klavyeye davrandık… ha, şu anda ben de farklı bir şey mi yapıyorum? hayır… bu durumda seyircilerden biri miyim? evet… insan olmak, en çok böyle durumlarda acı geliyor işte. onurdan çok zulme yakın olup bu olanlara alıştığımız zaman… umursamamaya, gazetede görünce sayfa çevirip televizyonda denk gelince kanal değiştirmeye başladığımız an… orda ölenler biz olmadığımız için mi bu kadar rahatız? yoksa kanıksadığımız için mi? ölen her herde ölüyor, giden hiçbir yerde geri gelmiyor oysa…’ – RACHEL CORRIE
