‘..işçi zınk diye duruyor
fabrika kapısının önünde.
güzel hava ceketinin ucundan çekiyor onu
ve dönüp geriye bakıyor
kendi kapkaranlık dünyasında
gülümseyen kıpkırmızı güneşe
işçi dostça göz kırpıyor ona
ve şöyle ‘güneş yoldaş’ diyor :
değer mi böyle güzel bir günde
patron hesabına çalışmak..’
Jacques Prévert
(Yitik Zaman..)
GÜZEL BİR SABAH
Korkmazdı kimseden
Ya da hiçbir şeyden
Fakat bir sabah güzel bir sabah
Bir şey gördüğüne inandı
Ama bir şey yok dedi
Ve haklıydı
Hiç şüphe duymadığı mantığıyla
Bir şey yoktu
Fakat sabah aynı sabah
Birisini duyduğuna inandı
Ve açtı kapıyı
Ve kapattı kimse yok diyerek
Ve haklıydı
Hiç şüphe duymadığı mantığıyla
Kimse yoktu
Aniden bir korkuya kapıldı
Ve anladı ki yalnızdı
Ama yapayalnız da değil
Yaşıyordu beraberce
Karşısındaki hiç kimseyle..
Jacques Prévert
Çeviriler : Orhan Suda..
