Kapitalistlerin ‘uygar’ iktidarına taraftar olanlar ve bu iktidarı savunanlar şu kanıdadırlar : Kıçlarını bit ısırmışsa , bundan ne bit , ne de kıç sorumludur. Biricik sorumlu ‘tabiat kanunu’dur. Hayır , bundan sorumlu olan , kalın kafalının rahat oturmaya alışmış olan kıçıdır.
MAKSİM GORKİ , Küçük Burjuva İdeolojisi
” Eğer görmeyi biliyorsanız , baktığınızda O’ndan başka hiçbirşey görmeyeceksiniz ”
Eski Ahit
Şartlı salıver beni , suç işlersem yine sana döneyim .
Aşk gerçekten Dünya’nın en büyük yarı-açık cezaevi mi ?
Hayat bize bir şey vermedi , biz almamız gerekenleri Manchester sokaklarında söküp aldık .
BANDİSTA
her şeyin şarkısı
Yaralarım benden önce de vardı
Ben onları bedenimde taşımak için doğmuşum……
her şey herkesleşiyordu, herkes her şeyleşiyordu, tarih durmadan yazılıyordu, birden olanlar oldu, bir kırmızı koltukta yatarken, ekranda dziga vertov dönerken, psinoza mavladı birden, şaşkınlık hâsıl oldu, bir çapa bir votka bir ılık meltem, kıbrıs’ta dört ceset bir baker’ken, havariler mitler yazarken, uyku bastırıyordu, meneviş’ten glorya’ya sokak’ta bir votka, kadıköy evinde jacques brel çalmakta, temmuz oldu yaz bitti hoca kalk haydi, tayfa marquiz yolunda, gördüğüne inanma, gördüğüne inanma, gördüğüne inanma, sen!
Yaralarım benden önce de vardı
Ben onları bedenimde taşımak için doğmuşum……
söz: Bandista
müzik: Bandista
…Sollte jedoch der deutsche Leser pharisäisch die Achseln zucken über die Zustände der englischen Industrie und Ackerbauarbeiter, oder sich optimistisch dabei beruhigen, dass in Deutschland die Sachen noch lange nicht so schlimm stehn, so muss ich ihm zurufen: De te fabula narratur!
…ama eğer Alman okur, İngiliz sanayi ve tarım işçilerinin durumuna omuz silker, ya da iyimser bir biçimde Almanya’da işlerin bu kadar kötü olmadığı düşüncesiyle kendini avutursa, ona açıkça şunu söylemeliyim: “De te fabula narratur!’
Karl Marx, Das Kapital, Vorwort / Önsöz, 1867
“De te fabula narratur, senin hikâyeni anlatıyorlar… bize söyleyeceği bir şey daha vardır: Warensprache‘nin [meta dolaşımının dili], metaların dilinden telaffuz edilmiş anlatısını (biteviye kapitalizmin konuşması) tercümesi yeterli değildir: onun yerine başka bir anlatının, yepyeni bir anlamın konulması, kısacası “başka bir hikâyenin anlatılması” gerekir. Bu “yeni hikâyeyi dinlemek” için birçok kulağın dikilmiş olduğunu biliyoruz. Ama diller kendi kendilerine konuşamazlar. Farklı hikâyelerin –neredeyse sayısızca– nasıl olanaklı olduklarını anlamış olmak pek şaşırtıcı gelebilir.”
Ulus Baker, Marx’ın Bir Çift Sözü Var, 1996
(Fotoğraf : MARC RIBOUD)
ACIYA KURŞUN İŞLEMEZ
Sabrın çalkalanıp taştığı sulardadır
Çığlıklarla parçalanmış uykularda
Buruşturulup atılmış aşklarda
Ve çalınmış mutluluklardadır
Ses ile yürek
Büyük rüzgârların o yanık şarkısı
Hâlâ yükselir içimizden dağılır
Coşkunun doruklarında sürer yankısı
İlk kurban adanırken bir nehire
Korkunun ilk nişanında başlamıştır
Gözyaşının ilk damlasından kalma
Yaslı baharlarla gelmiştir bugüne
Kanla yazılan yasalarla
Açlığın otağ kurduğu sabahlarla
Ve sonuçsuz kalan ahlarla gelmiştir
Acıya kurşun işlemez artık
Ölüm bile bu acıyı cellat bilmiştir
Yok bundan böyle ter yarası
Zincir tutsaklığı ve sabır
Kırbaç yalvartması sessizliğin
Can pazarı ve kahır yok
Her şey yaşanan şu gün gibi gerçek
Adımız halk olduğu günden beri
Bir direnç olmuştur bizde sevinçler
Şimdi acının her kuraklığında
Onlar
Yüreğimizin ovalarına çiselenirler
Boşuna değil bu ölürcesine sevmek
Ve ölürken bile yürümek
Boşuna değil
Hep yatağı olduk tarih ırmağının
Yenilgilerle durulmanın
Zaferlerle köpürüp kabarmanın
Ama hiç bir zaman
Anası olamadık geçmişi doğurmanın
Yıldızlar ve sular tanıktır bize
Aç ve kavruk bir memeden
Direnmeyi yudum yudum emen
Bir çocuk gibi öğrendik
Ve direndik
Ordular kurduk türkü renklerinden
Bütün ağıtları bir hücumda yendik
Acıya kurşun işlemez artık
Biz yaşamayı zulümsüz sevdik
Adnan YÜCEL
(Fotoğraf : MARC RIBOUD)
Karanlık bağçaların çürük çarık elmaları
Akşam olur eve gitmez sapısilik zembilde
Toptaşı avlusunda üç ısırgan dalında
Asılmış bir Ali’nin darısız kumruları
Bir ana göğümsü gözünü pazara çıkarıyo ta
Banaz’danZile’de köpek doğuruyo bi taze
Fatma’nın oğlanını yiyo kediler
Bi rakıdır bastırıyo öğleden sonraları.
Ne ilikler kurudu yozalan şu kemiklerde
Hasta masta değilim kırın o şırıngaları
Birileri sökün edip aya bilet kesiyorlar tam
Cebimde gidemezin en bozuk paraları
Ondan kelli yaymayasıl bir düzen
Ondan kelli çilçili küflemeler
Gırla nisan, gırla rakı, gırla sen
Bu kevgirde mi durulanır aşk makarnaları?
Metin Eloğlu
BİR EFLATUN ÖLÜM
kırgınım, saçılmış
bir nar gibiyim
sessiz akan bir ırmağım
geceden
git dersen giderim
kal dersen kalırım
git
dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım
ve seninle yaşadığım
o iyi günleri,
kötü
günleri bırakırım.
aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki
gidip
yağmurlara durayım.
söylenmemiş sahipsiz
bir şarkıyım
belki
sararmış
eski resimlerde kalırım
belki esmer bir çocuğun dilinde.
bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti
değişen bir şey yok hiç
ölüm hariç.
aynı gökyüzü aynı keder.
Behçet AYSAN
BEHÇET AYSAN (Fotoğraf : Gülnaz Çolak – 2 Temmuz 1993 – Sivas)
BEHÇET AYSAN :
Behçet AYSAN (1949-1993) Ankara’da doğdu. Selimiye Askeri Ortaokulu ve Kuleli Askeri Lisesi’nde okudu. 1968’de Ankara Tıp Fakültesi’ne askeri öğrenci olarak girdi. 12 Mart döneminden sonra politik nedenlerle ara vermek zorunda kaldığı tıp öğrenimi sırasında çeşitli işlerde çalıştı. Mezun olduktan sonra İzmit’e tayin oldu. Ankara’da psikayatri ihtisası yaptı. SSK Yenişehir Dispanseri’nde doktor olarak çalışmaktaydı. Yobazların Sivas’da 2 Temmuz 1993 yılında yakarak öldürdükleri 35 aydın insanla birlikte can verdi.
ARTIK VAKİT GELDİ GÖMLEĞİ
“Artık vakit geldi! Gömleği
giydirelim, ha, ne dersin?”
Deniz’in ardında bıraktığı geçmiş
Hüseyin’in inancı
Yusuf’un aslanı
“ve bir gün mutlaka”
Hepsi o!
Yusuf’un ardında bıraktığı aslan
Deniz’in geçmişi
Hüseyin’in inancı
“baba, her biri oğlun sayılır”
Hepsi o!
Hüseyin’in ardında bıraktığı inan
Deniz’in geçmişi
Yusuf’un aslanı
“ben şimdi savaşmasam,
ilerde kimse…”
Hepsi o!
Artlarında bıraktıkları
Ben sen o biz siz onlar
Yaşayan
Yok kimse başka
Yok kimse artık
-Duydum Deniz’in sesini:
“Türkiye’nin üç tarafı denizlerle çevrili”
Yanıtladım ben de:
“Türkiye’nin üç tarafı…”
Hepsi o!
Tuğrul Asi BALKAR
LİRİK ŞİİR
Taşlar gibi
Duygudan yoksun dinliyorsun şarkımı.
Kesin ve karşı koymayarak unutuyorsun sen.
Foruğh Farrokhzad (1935-1967, İran)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
BİRİNİ UNUTMAK
Birini unutmak ışığı kapatmayı unutmak gibidir
arka bahçede o böyle yanık kalır bütün ertesi günde.
Fakat ondan sonra ışıktır o anımsatan sizlere.
Yehuda Amichai (1924-2000)
Çeviren: Vehbi Taşar
(FORGETTING SOMEONE
Forgetting someone is like forgetting to turn off the light
in the backyard so it stays lit all the next day.
But then it is the light that makes you remember.)
