BİR KEZ DAHA BU GECE , RUHUM..
Bir kez daha bu gece , ruhum ,
dönüp sayfalarını çevireceğiz
kitabın , lanetini yazan.
Yalnızız bir parça ışığın önünde ,
bu masanın üzerine yayılan.
Başımızın üzerinde uzanıyor , karanlık ,
kitapları geçmişin,
dünyayı ateşe veren.
Çalıyorlar ruhumuzda
çok uzun süredir
umutsuz senfonilerini.
Ayartıyorlar bizi ama sen,
lanetli ruh,
bu gece gene kana buluyorsun kendini.
Gene kendini inkar ediyorsun,
duyduğun için güldüklerini,
güldüklerini soğukça
bütün yaşama, senin olan.
Razı olmalıyız, ruhum,
asla anlamayacağız başka yaşamı.
Tiksindirip acı veriyorlar bize,
o ciltlerden, kanımıza dönüşen,
en derin düşlerimiz,
en yararsız terk özlemlerimiz.
Ve kanımızda yakıyor bizi
umutsuz kibri çocukların,
terslenip dayak yiyen.
Yaşayamayız artık
bu korkunç kaygıyla.
Çocuklar, çaresiz çocuklar,
utkuyla oyun oynayan.
ÇARESİZ İSYAN
VE EN KORKUNÇ ACI :
YARIN GENE
AYNI OLACAKSIN.
(16.09.1928)
CESARE PAVESE